O museo da guerra

Outra mañá no instituto, aínda que hoxe empezamos de xeito diferente e moito máis cedo. Cando chegamos a este centro dixéronnos que, se cadra, o director nos ía invitar a comer un día para poder falar con calma e bla,bla,bla... Ao final, non nos caeu esa breva, pero o que si fixo foi invitarnos a almorzar... ás oito e media da mañá. Como chiste xa non tiña moita graza, pero como realidade foi peor: ter que erguerse corenta minutos antes para ir almorzar co dire. En calquera caso e deixando de lado esas horas intempestivas de quedar, o almorzo estivo ben e a conversa tampouco andou mal. Levounos a un sitio que lle chaman Baglestore porque teñen os bagles como especialidades (pan con sésamo por riba en forma de dónuts e tirando a chicloso). Eu pedín o "almorzo do leñador", Lumberjack breakfast, que levaba ovos revoltos, bacon, 2 salchichas, 2 pancakes que reguei con abundante sirope de arce e patacas fritidas. Almorcei tanto que seis horas máis tarde aínda non fun capaz de comer nada. Iso é o que se chama unha dieta equilibrada.
No insti hoxe as clases foron bastante aburridas, comparadas con onte. Só nos quedan dous días de clase, o resto temos outras historias que xa vos irei contando.
Pola tarde fomos ao Museo da Guerra, unha das últimas novidades aquí en Ottawa. A priori pode parecer un museo para frikis de batallas e tanques, pero no país do "bo rollo" nada é o que parece. Aínda que hai todo iso, o museo está pensado para facer reflexionar ao persoal sobre o que significan as guerras. Faise un percorrido por todas as guerras nas que ten participado Canadá, dende as guerras cos indios ata as actuais misións de paz das Nacións Unidas, pero en todo momento trátase o factor humano: os soldados e mariñeiros que morreron alí e os que sobreviviron, e as súas familias. Non se falá só de xenerais ou almirantes, senón de todos os que sufriron esas circunstancias. Podes ver cartas, fragmentos de diarios, obxectos persoais, de uso cotiá,.. Ata o propio edificio está deseñado para que te sintas como mareado ou incómodo en determinados sitios, pois así como se supón que ten que facerte sentir a guerra.
Por poñer un exemplo:

Nesta vitrina expoñen dous obxectos. O da esquerda é un oso de peluche que unha nena de 10 anos lle regalou ao seu pai antes de que este marchara para Europa a loitar na 1ª Guerra Mundial. O pai levouno consigo a diario; de feito atopáronllo nun peto o día que morreu na fronte en 1917. O obxecto da dereita é unha carta que a propia nena lle escribiu ao seu pai nese tempo e na que lle conta cousas sobre como lle vai no colexio ou que o bota de menos. O pai non chegou a ler nunca a carta. Cando chegou a Francia, el xa morrera.